Άνθρωποι που σκέφτονται

Πάλι μέσω λινκς βρήκα ένα πολύ καλό ποστ.

Μου άρεσε, γιατί το υποστηρίζω, αυτό:

Τελικά τα μπλογκς μας κάνουν πιο παθητικούς και αδιάφορους.

Τουλάχιστον πριν δε συμμετείχαμε σε καμία πρωτοβουλία, το ξέραμε ότι δε συμμετείχαμε, ξέραμε ότι δε βοηθάμε κανέναν και νιώθαμε (πίθανον) κάποιες ενοχές.
Τώρα νομίζουμε ότι συμμετέχουμε, νομιζουμε ότι βοηθάμε τον κόσμο, και τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας. Γράψαμε το κείμενο, βάλαμε και το μπάνερ, και όλα καλά. Ναι, βοήθησα την Αμαλία, αισθάνομαι πολύ καλά. Δε χρειάζεται να κάνω τίποτα άλλο. Περιμένουμε την επόμενη πρωτοβουλία τώρα…

Ως προφήτης, δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι περήφανος. Tα blogs είναι άχρηστα, κυριολεκτικά, εάν δεν ακολουθεί δράση.

Αλλά ποιοι Bloggers είναι άνθρωποι της δράσης;;;;;