Θυμάμαι όταν πήγαινα στο γυμνάσιο (1995), που κάθε 17 Νοέμβρη δεν κάναμε μάθημα, τέλεια ήτανε, αλλά μου είχε κάνει εντύπωση κάτι τραγούδια με ήλιους, κάτι ασπρόμαυρες αφίσες, κάτι μία φωνή από ένα ράδιο, ένα τανκ και 18 επιβεβαιωμένους νεκρούς, κάτι που ήταν σαφώς διαφορετικό από την επέτειο της 25ης Μαρτίου ή της 28ης Οκτωβρίου. Άσε που δεν κάναμε και παρέλαση!!!!
Στη συνέχεια αφού πήγα στο πανεπιστήμιο (1999) μπόρεσα να καταλάβω τι ήταν το Πολυτεχνείο. 8 ΜΟΛΙΣ χρόνια πριν γεννηθώ εγώ (1981) στη νομική σχολή Αθηνών (21/2/1973) μαζεύτηκαν φοιτητές και διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στη χούντα, όπου γενναίοι ασφαλίτες βασάνιζαν πολίτες, συνταγματαρχαίοι τα είχανε κάνει μπάχαλο σε Ελλάδα και Ευρώπη, ο Παναθηναικός έφτασε στο Γουέμπλει και ο ΠΑΟΚ έπαιρνε τα πρωταθλήματα όπως ο Ολυμπιακός σήμερα, πάνω που ο Παπαδόπουλος το πήγαινε για εκλογές....
Για να μη ξεφεύγουμε, η πορεία της ιστορίας μετά τη νομική, οι φοιτητές οχυρώθηκαν (13/11/1973) στο Πολυτεχνείο όπου παρέμειναν έως ότου ένα τανκ ισοπέδωσε την πύλη και μπήκε μέσα (17/11/1973) και έτσι ο αγώνας διαλύθηκε.
Η χούντα παρέμεινε, ο Παπαδόπουλος έπεσε και ανέλαβε ο Ιωαννίδης, ο οποίος έπεσε με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο (24/7/1974). Ο ΚΚαραμανλής ήρθε ως θριαμβευτής στην Ελλάδα, νομιμοποίησε το ΚΚΕ, κτλ κτλ....
Αυτά τα γεγονότα συνέβησαν μόλις πριν 27+9=36 χρόνια. Εγώ ήμουν σχολείο όταν γιορτάζαμε τον αγώνα του Πολυτεχνείου, άρα είχαμε επέτειο σε 18 χρόνια από τα γεγονότα (που έζησα εγώ). Η ιστορία λένε όμως ότι πρέπει να ΓΡΑΦΕΤΑΙ και να ΜΕΛΕΤΙΕΤΑΙ το λιγότερο έπειτα από 40 χρόνια από τα γεγονότα... ας στρογγυλοποιήσω το 36->40 και να κάνω μία δική μου προσπάθεια, με βάση όσα έμαθα στο πανεπιστήμιο περί μεθολογίας της έρευνας κτλ κτλ...
Το πρώτο μου συμπέρασμα είναι οτι οι πραγματικοί ιδεολόγοι αντίθετοι με τη χούντα δεν προσπάθησαν να βολευτούν πουθενά...για αυτό και οι περισσότεροι είναι ανώνυμοι. Μέσα σε οργανώσεις όπως ο Ρήγας Φεραίος (και άλλες) ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ ενάντια στη χούντα και δεν προσπάθησαν να εξαργυρώσουν τον αγώνα τους. Αυτοί ήταν οι πραγματικοί αγωνιστές.
Ας πάμε λοιπόν στους πρωτ-αγωνιστές αυτού του αγώνα.....
Η κα Μαρία Δαμανάκη εξελέγη βουλευτής. Ο κος Στέφανος Τζουμάκας ομοίως. Ο κος Λαλιώτης παρομοίως. Ο κος Δημήτρης Παπαχρήστος έγινε "μεγαλοδημοσιογράφος".
Διάφορες ομάδες όπως η Ομάδα περιοδικού «Προσανατολισμών» (Τζαννετάκος-Πάγκαλος-Χριστοδουλάκης) και η Φοιτητική παράταξη «Δημοκρατική πορεία» (- Β.Βενιζέλος - Χρ. Βερελής - Χρ. Τσάμης). Φαντάζομαι τα ονόματα είναι γνωστά. Βουλευτές, υπουργοί, κτλ κτλ...
Αυτοί όλοι οι αγαπητοί ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ λοιπόν ιστορικά όχι απλά βολεύτηκαν, αλλά ευθύνονται με τις δεκάδες καρέκλες τους για την ΚΑΤΑΝΤΙΑ της επόμενης γενιάς (αυτή είναι η δικιά μας). Χωρίς να είμαι οπαδός του G7oo και όλα τα τραγελαφικά, αυτοί οι άνθρωποι ενώ ΕΔΙΩΞΑΝ τους προηγούμενους, εν τούτοις δεν ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ στους επόμενους..... Πλούτισαν, κάνανε τα μπουζούκια και τη mercedes μόδα και συνεχίζουν να καθορίζουν τις τύχες μας, αλλά συνεχίζοντας τον αγώνα αφήνοντας την ιστορική πύλη του πολυτεχνείου και πιάνοντας τα ιστορικότερα τηλεοπτικά παράθυρα......
Φυσικά και πιστεύω ότι ΑΥΤΟΙ -ΚΥΡΙΩΣ- (να είμαστε και αντικειμενικοί) ευθύνονται για την κατάντια της χώρας. Και θεωρώ ότι και το γνωρίζουν και δεν τους απασχολεί. Ακόμα και ο Μίμης ο Ανδρουλάκης με το βιβλίο Βαμπίρ και Κανίβαλοι τα χώνει σε αυτή τη γενιά.... ίσως ο μόνος που έχει κάποιες τύψεις... Κρίμα (για αυτούς) που κατάφεραν να απαξιώσουν τους ιδεολόγους συναγωνιστές τους και να δώσουν την ευκαιρία σε κάποιους σαν τον υπογράφοντα να τα σκεφτεί αυτά για την μετέπειτα συμβολή τους στην νεότερη ελληνική ιστορία και πραγματικότητα αμφισβητώντας τον όποιο αγώνα τους τότε.....
Η ιστορία δε νομίζω να δικαιώσει τους αυτοαποκαλούμενους "αγωνιστές" λοιπόν.... Για να μην πολυλογούμε, απλά να ξέρουμε ότι όταν μιλάμε για αγώνα, πότε κυριολεκτούμε και πότε όχι :)
Στη συνέχεια αφού πήγα στο πανεπιστήμιο (1999) μπόρεσα να καταλάβω τι ήταν το Πολυτεχνείο. 8 ΜΟΛΙΣ χρόνια πριν γεννηθώ εγώ (1981) στη νομική σχολή Αθηνών (21/2/1973) μαζεύτηκαν φοιτητές και διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στη χούντα, όπου γενναίοι ασφαλίτες βασάνιζαν πολίτες, συνταγματαρχαίοι τα είχανε κάνει μπάχαλο σε Ελλάδα και Ευρώπη, ο Παναθηναικός έφτασε στο Γουέμπλει και ο ΠΑΟΚ έπαιρνε τα πρωταθλήματα όπως ο Ολυμπιακός σήμερα, πάνω που ο Παπαδόπουλος το πήγαινε για εκλογές....
Για να μη ξεφεύγουμε, η πορεία της ιστορίας μετά τη νομική, οι φοιτητές οχυρώθηκαν (13/11/1973) στο Πολυτεχνείο όπου παρέμειναν έως ότου ένα τανκ ισοπέδωσε την πύλη και μπήκε μέσα (17/11/1973) και έτσι ο αγώνας διαλύθηκε.
Η χούντα παρέμεινε, ο Παπαδόπουλος έπεσε και ανέλαβε ο Ιωαννίδης, ο οποίος έπεσε με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο (24/7/1974). Ο ΚΚαραμανλής ήρθε ως θριαμβευτής στην Ελλάδα, νομιμοποίησε το ΚΚΕ, κτλ κτλ....
Αυτά τα γεγονότα συνέβησαν μόλις πριν 27+9=36 χρόνια. Εγώ ήμουν σχολείο όταν γιορτάζαμε τον αγώνα του Πολυτεχνείου, άρα είχαμε επέτειο σε 18 χρόνια από τα γεγονότα (που έζησα εγώ). Η ιστορία λένε όμως ότι πρέπει να ΓΡΑΦΕΤΑΙ και να ΜΕΛΕΤΙΕΤΑΙ το λιγότερο έπειτα από 40 χρόνια από τα γεγονότα... ας στρογγυλοποιήσω το 36->40 και να κάνω μία δική μου προσπάθεια, με βάση όσα έμαθα στο πανεπιστήμιο περί μεθολογίας της έρευνας κτλ κτλ...
Το πρώτο μου συμπέρασμα είναι οτι οι πραγματικοί ιδεολόγοι αντίθετοι με τη χούντα δεν προσπάθησαν να βολευτούν πουθενά...για αυτό και οι περισσότεροι είναι ανώνυμοι. Μέσα σε οργανώσεις όπως ο Ρήγας Φεραίος (και άλλες) ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ ενάντια στη χούντα και δεν προσπάθησαν να εξαργυρώσουν τον αγώνα τους. Αυτοί ήταν οι πραγματικοί αγωνιστές.
Ας πάμε λοιπόν στους πρωτ-αγωνιστές αυτού του αγώνα.....
Η κα Μαρία Δαμανάκη εξελέγη βουλευτής. Ο κος Στέφανος Τζουμάκας ομοίως. Ο κος Λαλιώτης παρομοίως. Ο κος Δημήτρης Παπαχρήστος έγινε "μεγαλοδημοσιογράφος".
Διάφορες ομάδες όπως η Ομάδα περιοδικού «Προσανατολισμών» (Τζαννετάκος-Πάγκαλος-Χριστοδουλάκης) και η Φοιτητική παράταξη «Δημοκρατική πορεία» (- Β.Βενιζέλος - Χρ. Βερελής - Χρ. Τσάμης). Φαντάζομαι τα ονόματα είναι γνωστά. Βουλευτές, υπουργοί, κτλ κτλ...
Αυτοί όλοι οι αγαπητοί ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ λοιπόν ιστορικά όχι απλά βολεύτηκαν, αλλά ευθύνονται με τις δεκάδες καρέκλες τους για την ΚΑΤΑΝΤΙΑ της επόμενης γενιάς (αυτή είναι η δικιά μας). Χωρίς να είμαι οπαδός του G7oo και όλα τα τραγελαφικά, αυτοί οι άνθρωποι ενώ ΕΔΙΩΞΑΝ τους προηγούμενους, εν τούτοις δεν ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ στους επόμενους..... Πλούτισαν, κάνανε τα μπουζούκια και τη mercedes μόδα και συνεχίζουν να καθορίζουν τις τύχες μας, αλλά συνεχίζοντας τον αγώνα αφήνοντας την ιστορική πύλη του πολυτεχνείου και πιάνοντας τα ιστορικότερα τηλεοπτικά παράθυρα......
Φυσικά και πιστεύω ότι ΑΥΤΟΙ -ΚΥΡΙΩΣ- (να είμαστε και αντικειμενικοί) ευθύνονται για την κατάντια της χώρας. Και θεωρώ ότι και το γνωρίζουν και δεν τους απασχολεί. Ακόμα και ο Μίμης ο Ανδρουλάκης με το βιβλίο Βαμπίρ και Κανίβαλοι τα χώνει σε αυτή τη γενιά.... ίσως ο μόνος που έχει κάποιες τύψεις... Κρίμα (για αυτούς) που κατάφεραν να απαξιώσουν τους ιδεολόγους συναγωνιστές τους και να δώσουν την ευκαιρία σε κάποιους σαν τον υπογράφοντα να τα σκεφτεί αυτά για την μετέπειτα συμβολή τους στην νεότερη ελληνική ιστορία και πραγματικότητα αμφισβητώντας τον όποιο αγώνα τους τότε.....
Η ιστορία δε νομίζω να δικαιώσει τους αυτοαποκαλούμενους "αγωνιστές" λοιπόν.... Για να μην πολυλογούμε, απλά να ξέρουμε ότι όταν μιλάμε για αγώνα, πότε κυριολεκτούμε και πότε όχι :)
Σχόλια
Ξέρω όχι όλοι, οι μισοί.