To Χαράτσι και η διπλή οικονομία στην Ελλάδα
Αντιγράφω από παλιότερο ποστ
Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας είχαμε το γνωστό χαράτσι ή κεφαλικό φόρο. Δεν υπήρχε εφορία δηλαδή, αλλά ένας "εφοριακός" ο οποίος έπρεπε να συγκεντρώσει ένα ποσό ως φόρο προς την κεντρική διοίκηση. Ο φόρος αυτός ήταν φόρος που καταλογίζεται σε κάθε άτομο χωριστά, ανεξάρτητα από το εισόδημά του. Εάν όμως δεν είχανε, αυτός που είχε μία δραστηριότητα και είχε περισσότερα, του ζητιόταν μεγαλύτερο ποσό αυθαίρετα.
Έτσι, έπρεπε να κρύβεις την περιουσία σου, ή καλύτερα, τα οικονομικά σου στοιχεία από τον εκπρόσωπο του κράτους. Το αφεντικό έτσι έπρεπε μόνο αυτός να γνωρίζει τα περί της επιχείρησης και δη τα οικονομικά της δεδομένα. Αυτή η νοοτροπία από τότε συνεχίζεται μέχρι και στις μέρες μας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα Βαλκάνια, επιφέροντας δύο πολύ σοβαρά αποτελέσματα..
Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να αντιληφθούν λοιπόν το εξής: πως γίνεται και έχουμε στην Ελλάδα μαύρη ή διπλή οικονομία. Αν διάβαζαν ιστορία θα ήξεραν, αλλά δεν...
Ο Ραγιαδισμός και η λατρεία των καρεκλοκένταυρων
Νομίζω ότι χωρίς να πάμε στο παιδομάζωμα ή σε άλλες ακραίες πρακτικές των Τούρκων, αυτές οι συμπεριφορές δεν έφυγαν από τον Έλληνα 200 χρόνια μετά, γιατί ουσιαστικά ο Έλληνας πολεμούσε και δανειζόταν... Σταματήσαμε να έχουμε πόλεμο πολύ πρόσφατα και ο κίνδυνος εξ' Ανατολών δεν αποτελούσε απειλή τα τελευταία 10 χρόνια.. Σήμερα βλέπουμε τα σήριαλ του πάντως.
Και αν δε ξέρετε για ποιο λόγοι οι Χιώτες πάνε δυο δυο είναι γιατί επί Τουρκοκρατίας επιβαλλόταν ο Έλληνας εάν συναντήσει Τούρκο να τον μεταφέρει στην πλάτη του. Οι Χιώτες λοιπόν όταν βλέπανε Τούρκο έπαιρνε ο ένας τον άλλον στην πλάτη του για να μη μεταφέρουν τους Τούρκους, και πηγαίνανε δυο δυο.
Το χαράτσι ήταν ένας από τους δύο φόρους, τους οποίος επέβαλαν οι Τούρκοι στους χριστιανούς υπηκόους του Σουλτάνου. Ο άλλος ήταν ο φόρος αίματος, το λεγόμενο παιδομάζωμα.
Αντιγράφω από παλιότερο ποστ
Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας είχαμε το γνωστό χαράτσι ή κεφαλικό φόρο. Δεν υπήρχε εφορία δηλαδή, αλλά ένας "εφοριακός" ο οποίος έπρεπε να συγκεντρώσει ένα ποσό ως φόρο προς την κεντρική διοίκηση. Ο φόρος αυτός ήταν φόρος που καταλογίζεται σε κάθε άτομο χωριστά, ανεξάρτητα από το εισόδημά του. Εάν όμως δεν είχανε, αυτός που είχε μία δραστηριότητα και είχε περισσότερα, του ζητιόταν μεγαλύτερο ποσό αυθαίρετα.
Έτσι, έπρεπε να κρύβεις την περιουσία σου, ή καλύτερα, τα οικονομικά σου στοιχεία από τον εκπρόσωπο του κράτους. Το αφεντικό έτσι έπρεπε μόνο αυτός να γνωρίζει τα περί της επιχείρησης και δη τα οικονομικά της δεδομένα. Αυτή η νοοτροπία από τότε συνεχίζεται μέχρι και στις μέρες μας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα Βαλκάνια, επιφέροντας δύο πολύ σοβαρά αποτελέσματα..
Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να αντιληφθούν λοιπόν το εξής: πως γίνεται και έχουμε στην Ελλάδα μαύρη ή διπλή οικονομία. Αν διάβαζαν ιστορία θα ήξεραν, αλλά δεν...
Ο Ραγιαδισμός και η λατρεία των καρεκλοκένταυρων
Ο ραγιάς ήταν μέλος της χαμηλότερης φορολογικής κλίμακας και άρα τάξης της Οθωμανικής κοινωνίας.
Οι Έλληνες ήτανε ραγιάδες, υποτελείς, και συμπεριφέρονταν στους ανώτερους Τούρκους όπως ακριβώς συμπεριφέρονται σήμερα σε δημάρχους, βουλευτές, προέδρους, καθηγητές, γιατρούς και άλλους... Το ραγιαδισμό φυσικά τον επιβεβαιώνει και όσοι κατέχουν την θέση- καρέκλα που αποδέχονται κόλακες και γλείφτες ως κάτι το φυσιολογικό, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας. Τα απόνερα αυτής της συμπεριφοράς τα βλέπουμε όλοι από την τηλεόραση έως κοινωνικές συναντήσεις. Νομίζω ότι χωρίς να πάμε στο παιδομάζωμα ή σε άλλες ακραίες πρακτικές των Τούρκων, αυτές οι συμπεριφορές δεν έφυγαν από τον Έλληνα 200 χρόνια μετά, γιατί ουσιαστικά ο Έλληνας πολεμούσε και δανειζόταν... Σταματήσαμε να έχουμε πόλεμο πολύ πρόσφατα και ο κίνδυνος εξ' Ανατολών δεν αποτελούσε απειλή τα τελευταία 10 χρόνια.. Σήμερα βλέπουμε τα σήριαλ του πάντως.
Και αν δε ξέρετε για ποιο λόγοι οι Χιώτες πάνε δυο δυο είναι γιατί επί Τουρκοκρατίας επιβαλλόταν ο Έλληνας εάν συναντήσει Τούρκο να τον μεταφέρει στην πλάτη του. Οι Χιώτες λοιπόν όταν βλέπανε Τούρκο έπαιρνε ο ένας τον άλλον στην πλάτη του για να μη μεταφέρουν τους Τούρκους, και πηγαίνανε δυο δυο.
Σχόλια