Σαλαμίνα, Ελλάδα, Σεπτέμβρης του 480 π.Χ.
Οι Πέρσες υπό τον Ξέρξη βρισκόταν ήδη στην Αθήνα. Αφού η πόλη τους κάηκε από τους Πέρσες, οι Αθηναίοι είχαν επανδρώσει τις τριήρεις τους που είχαν κάνει με χρήματα από το Λαύριο και τα ορυχεία ασημιού. Ο Θεμιστοκλής με δυσκολία τους είχε πείσει και να χρησιμοποιήσουν τους πόρους αυτούς για τη δημιουργία στόλου, (προ)βλέποντας τον κίνδυνο και μόλις είχε πείσει το συμμαχικό στόλο με αρχηγό τον Ευρυβιάδη να μείνει στη Σαλαμίνα για την ναυμαχία.
Οι Έλληνες ανάγκασαν τον Ξέρξη να φύγει την επόμενη μέρα από την Ελλάδα και την επόμενη χρονιά (479 π.Χ.) ο Μαρδόνιος διαλύθηκε με τα απομεινάρια του περσικού στρατού στις Πλαταιές. Έτσι γεννήθηκε η αθηναϊκή θαλασσοκρατία, που θα οδηγούσε στην πρωτοφανή άνθηση της επόμενης πεντηκονταετίας. Από το θρίαμβο της Σαλαμίνας θα ξεπηδούσε η χρυσή Αθήνα του Περικλή αλλά και η μετέπειτα καταστροφή της Αθήνας από τον Πελοππονησιακό Πόλεμο.
Ο παιάνας των Ελλήνων στη ναυμαχία:Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.
Σικελική εκστρατεία, Ιταλία, 415-413 π.Χ. Από το 480 π.Χ. πολλά είχαν αλλάξει για την Αθήνα. Ο χρυσός αιώνας του Περικλή, η Δηλιακή Συμμαχία, οι Αθηναίοι ήταν μία υπερδύναμη της εποχής, αν και ο Πελοππονησιακός Πόλεμος που ξεκίνησε το 431 π.Χ. τους είχε ήδη αποδυναμώσει. Ο στόχος τους (όπως μάλλον τους είχε πείσει ο Αλκιβιάδης, δεινός ρήτορας και ανηψιός του Περικλή) ήταν εκτός από τον έλεγχο του Αιγαίου, ο έλεγχος της Μεσογείου. Ο Αλικιβιάδης προφανώς είχε πείσει τους Αθηναίους ότι η εκστρατεία στη Σικελία θα τους έδινε μετέπειτα και τον έλεγχο της Καρχηδόνας. Η ανάκληση και η αποστασία του στην Σπάρτη, οδήγησαν τους Αθηναίους στη συντριβή και τις προσωρινές φιλοδοξίες τους για τη Μεσόγειο στα αβαθή.
Μπενεβέντο, Ιταλία 275 π.Χ.
Ο βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος κλήθηκε να βοηθήσει ελληνικές πόλεις στην Ιταλία. Η μάχη αυτή έδωσε τέλος στα όποια σχέδια του για δημιουργία ελληνικού κράτους στη Σικελία και για κυριαρχία στη Μεσόγειο, διαχωρισμένη από τους Καρχηδόνιους. Ο νυχτερινός αιφνιαδιασμός που είχε σχεδιάσει για τη μάχη ο Πύρρος απέτυχε, και οι Ρωμαίοι την επόμενη ημέρα αντεπιτέθηκαν επιτυχώς. Το 272 π.Χ. οι Ρωμαίοι καταλαμβάνουν τον Τάραντα και το 270 π.Χ. την τελευταία ελληνική πόλη, το Ρήγιο, ολοκληρώνοντας τη φάση της κυριαρχίας τους στην Ιταλία.
Η περιοχή πριν από τη μάχη λεγόταν Malventum, και ονομάστηκε μετά Beneventum που σημαίνει καλός οιωνός .
Οι μάχες του Πύρρου, οδήγησαν στην υιοθέτηση της Πύρρειας νίκης, μιας νίκης χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα.
Ζάμα, Τυνησία, 19 Οκτώβρη 202 π.Χ.
Ο 26χρονος Σκιπίωνας διαλύει τις στρατιές του στρατηλάτη καρχηδόνιου Αννίβα, στη Ζάμα της Βόρειας Αφρικής, αν και ο δεύτερος 16 χρόνια νωρίτερα, το 218 π.Χ. είχε διασχίσει τις Άλπεις και βρισκόταν λίγο έξω από τη Ρώμη, με το γνωστό «ο Αννίβας προ των πυλών». Με αυτή τη μάχη ο Σκιπίωνας κέρδισε το προσωνύμιο "ο Αφρικανος" και σηματοδοτείται η έναρξη της εποχής της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας και τη διάλυση της Καρχηδόνας.
Όταν ο Αννίβας ήταν προ των πυλών της Ρώμης, αλλά δεν κινήθηκε εναντίον της, αναφέρεται ότι ο επικεφαλής του ιππικού του του είπε «Ξέρεις να νικάς, όχι όμως και να αξιοποιείς τη νίκη».
Κωνσταντινούπολη, Τουρκία, καλοκαίρι 718 μ.Χ.
Οι άραβες με 200.000 άντρες και 2.500 καράβια επιτίθεντο στην Κωνσταντινούπολη με τον Μασλαμά και οι Βυζαντινοί υπό τον Λέων ΄Γ τον Ίσαυρο αμύνονταν με το υγρό πυρ. Όμως επί της ουσίας ένας Βούλγαρος βασιλιάς έσωσε την Πόλη, ο βασιλιάς Τερβελ, ο οποίος αναμειγνωυόταν συχνά πυκνά στις υποθέσεις των Βυζαντινών. Λέγεται ότι οι Βούλγαροι έσφαξαν τότε περίπου 20-30.000 άραβες. Η Πόλη και το Βυζάντιο είχαν σωθεί, με τη βοήθεια των Βουλγάρων.
Πουατιέ, Γαλλία, 10 Οκτωβρίου 732 μ.Χ.
Ο Κάρολος Μαρτέλ με 30.000 άντρες αναχαιτίζει τους Άραβες στην επιδρομή τους στην Ισπανία, κοντά στη γαλλική πόλη Tours, οι οποίοι (γύρω στους 50.000 άντρες) προήλαυναν υπό τον Αμπντούλ Ράμαν. Οι Άραβες στο Πουατιέ υποτίμησαν τον Κάρολο, ο οποίος είχε αποφασίσει ότι θα τους σταματούσε εκεί και πραγματικά, το ίδιο βράδυ οι Άραβες υποχώρησαν.Ήταν η μάχη που σταμάτησε την ιστορική προέλαση των Αράβων στην Ευρώπη από δυτικά.
Άλωση της Κωνσταντινούπολης, Τουρκία, 29 Μαίου 1453 μ.Χ.
Οι Οθωμανοί Τούρκοι, υπό τον Μωάμεθ τον Β' τον Πορθητή πετυχαίνουν μία από τις σημαντικότερες νίκες, όχι μόνο δικές τους, αλλά και ολόκληρης της ιστορίας, έπειτα από δίμηνη πολιορκία (5 Απριλίου έως την Τρίτη 29 Μαίου 1453) . Οι Βυζαντινοί, ήδη σε παρακμή χωρίς υποστήριξη από τη Δύση πέφτουν και έτσι αρχίζει η εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που διήρκεσε μέχρι και τον προηγούμενο αιώνα. Από τότε η Κωνσταντινούπολη θα γίνει και θα παραμείνει η μεγαλύτερη και σημαντικότερη πόλη της σημερινής Τουρκίας.
Από τότε, η Τρίτη θεωρείται ως αποφράδα μέρα για τους Έλληνες.
Βιέννη, Αυστρία 11-12 Σεπτεμβρίου, 1683 μ.Χ.
Οι τούρκοι με 150.000 άντρες και βαρύ πυροβολικό πολιορκούν για δύο μήνες τη Βιέννη με τον ενωμένο στρατό Πολωνών, Αψβούργων, Βαυαρών και άλλων χριστιανών. Η πολιορκία ξεκινά στις 14 Ιουλίου του 1683 μ.Χ. Στις 11-12 Σεπτεμβρίου δίνεται η τελική μάχη, που ολοκληρώνεται με τη διάλυση του οθωμανικού στρατεύματος. Ήταν ακόμα μία φορά που σώθηκε ο δυτικός πολιτισμός και ταυτόχρονα η αρχή της παρακμής για την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Αναφέρεται ότι τότε γεννήθηκαν τα bagel και τα κρουασάν. Ειδικά ότι το σχήμα των δεύτερων προήλθε από το τουρκικό μισοφέγγαρο.
Στα εφόδια των ηττημένων βρέθηκε καφές, και τότε ξεκίνησαν η διάδοση των καφέ στη Βιέννη. Με την προσθήκη γάλακτος, γεννήθηκε και ο καπουτσίνο.
Ναυμαχία Ναυπάκτου, Εχινάδες Νήσοι, Ιόνιο πέλαγος, Ελλάδα, 7 Οκτωβρίου 1571 μ.Χ.
Ο ενωμένος στόλος των δυτικών, δηλαδή της Ισπανίας, της Βενετίας, της Γένουας, της Νεάπολης και Σικελίας και του Πάπα εναντίον του στόλου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη διάσημη "ναυμαχία της Ναυπάκτου". Ήταν μία σύγκρουση χριστιανών- μουσουλμάνων και με οικονομικό-εμπορικά συμφέροντα. Σε αυτή τη ναυμαχία ο τουρκικός στόλος διαλύθηκε εντελώς.
Στη ναυμαχία πολέμησε και ο συγγραφέας Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα, όπου και τραυματίστηκε στο αριστερό του χέρι, ως υπαξιωματικός του πολεμικού πλοίου Μαρκέσα.
Η ναυμαχία έβαλε τέλος στα ιστορικά κωπήλατα σκάφη και άνοιξε το δρόμο στα ιστιοφόρα.
Ναυμαχία του Ναυαρίνου, Πύλος, Ελλάδα, 20 Οκτώβρη 1827
Ο συμμαχικός στόλος Άγγλων, Γάλλων, Ρώσων, υπό τον άγγλο ναύαρχο Κόδριγκτον, διαλύει τον οθωμανικό-αιγυπτιακό στόλο υπό τον Ιμπραήμ στο Ναβαρίνο, λίγο έξω από την Πύλο, έπειτα από μία τυχαία αφορμή.
Από το 1825 ο Ιμπραήμ είχε καταλάβει τη δυτική Πελοππόνησο, την Αττική, το Μεσολλόγγι και η ελληνική επανάσταση είχε εν μέρει τελειώσει. Η ελληνική κυβέρνηση είχε χρεοκωπήσει και οι επαναστάτες είχαν εξαθλιωθεί.
Ευτυχώς είχε ευρωπαικά δημιουργηθεί φιλελληνικό κίνημα, και πολιτικοί όπως ο Γεώργιος Κάννινγκ δημιούργησαν διπλωματικές προυποθέσεις για στρατιωτικές κινήσεις όπως η συγκεκριμένη.
Όσοι θεωρούν λοιπόν ότι η ελληνική επανάσταση δημιούργησε το νέο ελληνικό κράτος, μάλλον διαψεύδονται. Η συγκεκριμένη Ναυμαχία και διπλωματικές κινήσειςάνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία του, μαζί με συγκυριακά συμφέροντα των τότε μεγάλων δυνάμεων. Λίγα χρόνια αργότερα, στις 3 Φεβρουαρίου 1830, το ελληνικό κράτος είναι πραγματικότητα.
Σχόλια