Προορισμός: Ανάφη

Ας ξεκινήσουμε από ... το τέλος.

Η Ανάφη ήταν ο τελευταίος προορισμός της φετινής περιήγησης στις Κυκλάδες. Οι 2 προηγούμενοι θα αναφερθούν αλλη στιγμή (αφού ξεκινήσαμε από το τέλος).

Η Ανάφη είναι προς το παρόν Κοινότητα αλλά θα γίνει Δήμος με τον Καλλικράτη. Βρίσκεται ανατολικά από τη Σαντορίνη, και είναι γνωστή για τη Χώρα της, όπου ολόκληρος ο οικισμός είναι χτισμένος ψηλά.



Για την ιστορία της, συνδέεται με τους Αργοναύτες και τον Απόλλωνα. Αντιγράφω από την αγγλική wikipedia
According to mythology, the island was given the name Anafi because it emerged from the depths of the sea to give refuge to the Argonauts from a bad storm. Others say that the name is due to the non-existence of snakes on the island: " An Ofis " (without snakes). In spite of its small geographical size, Anafi offers archaeological as well as mythological interest. At the monastery of Panagia Kalamiotisa, there are ruins of a temple built as an offering to the god Apollo Aegletus. Ruins can also be found at Kasteli, and most of the findings, such as the statues, are now located at the "Archaeological Museum" at the Chora, in an extremely small room housing these ancient findings.



Υπηρεσίες 
Στην Ανάφη υπάρχει (στο λιμάνι) ένα ΑΤΜ της Αγροτικής, ΚΕΠ, δύο πρακτορεία εισητηρίων, 2-3 μίνι μάρκετ και φυσικά ταβέρνες. Το νησί έχει μια δυναμικότητα περίπου 700 κλίνων. Δένει από πέρυσι απευθείας από Πειραιά καράβι και συνδέεται πλέον με πολλά νησιά, αλλά η κύρια σύνδεση είναι η Σαντορίνη. Εσωτερικά υπάρχει ένα κοινοτικό δρομολόγιο- λεωφορείο, με τη διαδρομή Λιμάνι- Χώρα- Μοναστήρι, 4-5 φορές τη μέρα.


Τι κάναμε
Αρχικά κατασκηνώσαμε στη διάσημη παραλία (και γυμνιστών) του Ρούκουνα.Είναι πολύ εύκολο να γνωρίσεις κόσμο στην ταβέρνα της παραλίας. Μιλάμε για χύμα κατάσταση, όπου είναι τέλεια, φέρνουν και τους σκύλους τους και γίνεται ένας καλώς εννοούμενος πανικός, ειδικά οταν εξοικειωθείς με το κλίμα. Ξυπνάς το πρωί και ρίχνεις τη βουτιά σου, σκαρφαλώνεις το δίπλα βράχο μέχρι το αρχαίο λιμάνι της Ανάφης, την Καταλ(ο)υμάτσα. Πρωινό δίπλα (ή μέσα) στο κύμα. Μετά πας ταβέρνα ή Χώρα, ή πεζοπορία, αφού το νησί έχει άπειρα μονοπάτια. Το Αρμενάκι έχει ζωντανή μουσική κάθε βράδυ. 
Τι φάγαμε
Η Ανάφη δεν είναι βέβαια διάσημη για την κουζίνα της. Ισως για τους φούρνους της. Αλλά ότι φάγαμε ήταν πεντακάθαρο και πεντανόστιμο. Ειδικά η χωριάτικη σαλάτα με την κάπαρη!

Τι δε γνωρίζετε για την Ανάφη
Ο Κάλαμος, όπου υπάρχει το μοναστήρι της Καλαμιώτισσας κάτω και η εκκλησία επάνω, είναι ο 2ος μεγαλύτερος βράχος στη Μεσόγειο, μετά το Γιβραλτάρ. Αρκετά εντυπωσιακό, όχι;  
Στο νησί δεν υπάρχουν φίδια. Ηard to believe, αλλά ισχύει.
Το νησί είναι αυτάρκες από νερό, μάλιστα βρίσκεται και τεχνητό φράγμα
Το νησί εκτός από τη Χώρα δεν έχει επί της ουσίας άλλο οικισμό, πλην από σπίτια, εκκλησίες από τις παλιές καλές εποχές.
Το νησί συνδέεται με μονοπάτια από άκρη σε άκρη. Διακρίνονται από παντού.
Τα Αναφιώτικα είναι μια συνοικία από έναν Αναφιώτη πετρά (δε θυμάμαι το όνομά του), όπου τον είχε καλέσει ο Όθωνας για να χτίσει το παλάτι του, αλλά ήθελε να φέρει τους δικούς του, και ο Όθωνας του είπε να διαλέξει και του έδωσε την περί ο λόγος περιοχή της Αθήνας.

Το μοναστήρι στον Κάλαμο: μία εμπειρία που δεν πρέπει να χάσεις
Το Μοναστήρι της Καλαμιώτισσας βρίσκεται εκεί που κάποτε ήταν αρχαίος ναός (του Απόλλωνα;, στους πρόποδες του Κάλαμου. Οι κίονες είναι ακόμα στην είσοδο. Αμαρτία, αλλά δεν πειράζει. Πας το απόγευμα στο μοναστήρι και ανεβαίνεις πριν τη Δύση μετά από 1 ώρα και κάτι πεζοπορία στην κορυφή του βράχου. Εκεί κοιμάσαι στο προαύλιο της εκκλησίας (σε υπνόσακο). 
Το πρωί ξυπνάς και αντικρύζεις την ανατολή, και αναρωτιέσαι τι κάνεις στη ζωή σου. Αφού δεν μπορείς να απαντήσεις στο ερώτημα, αρχίζεις την κατάβαση (πιο εύκολα, σε 40-50 λεπτά) και αν πετύχεις λειτουργία στο μοναστήρι μπορείς να χτυπήσεις τις καμπάνες στο μέχρι που οι μοναχές να σου πουν ότι φτάνει και να σε κεράσουν κάποιο γλυκό, καφέ, κουλούρι και λικέρ. Σαν παραμύθι δεν ακούγεται;

Ακόμα εδώ είστε; Το πανηγύρι της Καλαμιώτισσας είναι στις 8 Σεπτέμβρη, ακόμα προλαβαίνετε.

Σχόλια

Ο χρήστης draftguide είπε…
Πήγα φέτος πρώτη φορά. Είναι όπως ακριβώς τα λες. Βέβαια το Αύγουστο - απ' ότι έμαθα γιατί είχα φύγει - ήταν κομμaτάκι δύσκολα λόγω του πολύ κόσμου, ειδικά στο θέμα του φαγητού και των μετακινήσεων. Όχι πάντως τρομακτικά πράγματα. Απλώς δεν υπήρχε η απόλυτη άνεση του Ιουλίου. Δυστυχώς στον Κάλαμο δεν ανεβήκαμε. Την επόμενη φορά.