Καθώς έχουν χυθεί τόνοι... pixels για τους αγανακτισμένους, είπα να χύσω κ εγώ τα δικά μου, pixels πάντα, για το θέμα των αγανακτισμένων και γιατί έχω βαρεθεί να διαβάζω τις μαλακίες των 50άρηδων για το κίνημα.
Όπως πάντα τα βασικά: τι, ποιος, και κυρίως γιατί.
Τι είναι τελικά οι αγανακτισμένοι;
Το πρώτο ερώτημα αν το ρήμα είναι μεταβατικό ή αμετάβατο. Είναι απλός θυμός ή θυμός ΜΕ κάποιον;
Οι αγανακτισμένοι τελικά είναι μία ΚΙΝΗΣΗ.. που τα έχει όλα. Αλλά κυρίως είναι μία κίνηση αντίθεσης. Σε ποιους;
Νομίζω εδώ ακριβώς ξεκινάει το μπέρδεμα... οι αγανακτισμένοι είναι μία κίνηση που λαμβάνει χώρα στο Σύνταγμα ή καλύτερα στα κέντρα των άστεων, και πιο μαζικά των μεγάλων. Μαζεύονται εκεί (ποιοι;) πολλοί, όλοι μάλλον, και βρίζουν, μουτζώνουν (ποιους;) κυρίως πολιτικούς. Άρα αγανακτισμένοι με κάποιους.
Γιατί τώρα και γιατί τους πολιτικούς;
Εδώ είναι η πρώτη απάντηση. Το γιατί συμβαίνει αυτό (που βγήκε στους δρόμους)
Οι αγανακτισμένοι λοιπόν βγήκαν στις κεντρικές πλατείες την επομένη από τη φήμη του ότι οι Έλληνες κοιμούνται... που "το είπαν οι Ισπανοί". Φυσικά κανείς Ισπανός δεν είπε τίποτα, ίσα ίσα που χέστηκε κιόλας για τον μαλάκα το γείτονα, αλλά αυτός που το διέρρευσε αυτό, ή έστω εάν εξετασθεί μόνο ως αποτέλεσμα, πέτυχε 100% το σκοπό του: ο Έλληνας επιτέλους βρήκε ένα καλό γιατί και βγήκε στους δρόμους. Και του το κρύβαν επιμελώς πολιτικοί και δημοσιογράφοι (αμέ) αλλά του το έδωσαν οι Ισπανοί (ή όποιος άλλος).
Και γιατί βγήκε με το συγκεκριμένο ΓΙΑΤΙ στους δρόμους; Και γιατί ως "αγανακτισμένος";
Κ γιατί δεν είχε βγει με άλλο γιατί; Γιατί όποιο άλλο γιατί θα τον έφερνε σε σύγκρουση με τον άλλο του εαυτό, τον ίδιο του τον εαυτό, τους γονείς του, το γείτονα, τα παιδιά του, τον εργοδότη του, το δήμαρχο του, την πουτάνα κοινωνία.. Ο Έλληνας δεν τα μπορεί αυτά, να συγκρουστεί με το εγώ του- (να κάνει εμφύλιο βέβαια για ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, Ολυμπιακό -Παναθηναϊκό, δεξιά- αριστερά βέβαια έχει 24η διαθεσιμότητα σαν τα βενζινάδικα) Με αυτό το γιατί όμως ο Έλληνας περήφανος μπορεί να εκφραστεί χωρίς πάλι να μπορεί να κατηγορήσει τον εαυτό του, αφού τα media δεν τον άφηναν τόσο καιρό, και να κανιβαλίσει και αυτά με τη σειρά του, ρίχνοντας σελίδες στο facebook, εκφράζοντας και εκεί τη ΔΙΚΑΙΗ αγανάκτησή του γιατί τόσο καιρό είχε φάει τόσα σκατά από αυτά. Το φταίξιμο πάλι στους άλλους λοιπόν και όλοι Σύνταγμα.
Η κοινωνικοποίηση που έλειπε από τα άστη και η αγανάκτηση
Επιστρέφουμε στα κέντρα των άστεων. Οι αγανακτισμένοι είναι μία κίνηση. Που κάνει συνελεύσεις, τρώει σουβλάκια, βρίζει, καυλαντίζει, κοινωνικοποιείται. Μα καλά, και πρέπει να τα κάνεις αγανακτισμένος όλα αυτά;
Και στην τελική, με ποιον είσαι πραγματικά αγανακτισμένος, τώρα που το γιατί το βρήκαμε;
Κανείς δε ξέρει με ποιον είναι αγανακτισμένος, ξέρει μόνο ότι εκφράζεται με αγανάκτηση.
Η αγανακτισμένη γενιά
Εδώ εντοπίζουμε και το πρόβλημα.
Αγανακτισμένη λοιπόν μπορεί να είναι μία μόνο γενιά, η επόμενη της γενιάς του Πολυτεχνείου. Αγανακτισμένη με αυτή του Πολυτεχνείου, και με αυτή πρέπει να τα βάλει. Όπως λέει και η ψυχολογία, μπορεί να πρέπει να σκοτώσεις τους γονείς σου για να είσαι πραγματικά ελεύθερος.. Αλλά όμως το απίστευτο (ως ενός σημείου) βόλεμα που μας έδωσαν οι γονείς μας, ναι ναι η γενιά του Πολυτεχνείου, δε μας αφήνει να τους πετάξουμε αυτούς στη θάλασσα, μαζί φυσικά με τους πολιτικούς (της ίδιας γενιάς). Και έτσι τους ανεχόμαστε. Και όχι μόνο αυτούς.
Με ποιους δεν αγανακτούμε αν και θα 'πρεπε
Πρέπει να σταματήσει η ανισορροπία που έχει προκληθεί από όσα ανεχόμαστε..
Ανεχόμαστε συνδικαλιστές στις συνελεύσεις, δε θα τις έλεγα λαϊκές, αλλά αστικές, που θέλουν απεργία.... Απεργία όταν το έργο έχει τελειώσει, οι βιομηχανίες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και ο χρόνος με την υπηρεσία λέει στα @@ μου η απεργία σου..
Ανεχόμαστε δημοσιογράφους ετών 50 να γράφουν... μαλακίες μετά συγχωρήσεως για κάτι που θέλει δράση, κίνηση και ερμηνείες και συμπεράσματα
Ανεχόμαστε τους παπάδες που μας γράφουν και στα παπάρια τους
Ανεχόμαστε συνθέτες που έχουν τα λεφτά τους έξω και λένε μαλακίες περί αποχωρήσεως από το ευρώ
Ανεχόμαστε καλλιτέχνες που εν καιρώ ειρήνης τα κονόμησαν με συναυλίες για αγώνες και τώρα τους κόπηκε η λαλιά
Ανεχόμαστε επιχειρηματίες που δεν ήθελαν ποτέ να πάρουν ρίσκο στην αγορά, παρά μόνο να κάνουν δουλειές με το κράτος και δεν υπάρχουν δουλειές
Ανεχόμαστε καθηγητές πανεπιστημίου που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να πηδήξουν καμιά φοιτήτρια και να πάρουν κανένα ερευνητικό
Ανεχόμαστε όσους κωμικούς που απαξίωναν τα πάντα σατιρίζοντάς τα και τώρα είναι με το λαό
Ανεχόμαστε όλα τα σύμβολα μιας γενιάς που κατέστρεψε την Ελλάδα ως παραγωγική, ιστορική και οικονομική οντότητα για χάρη της καλοπέρασης και μας έκανε χειρότερους όλους
Ανεχόμαστε τους ανεύθυνους πλην βολεμένους, κάθε τύπου που πραγματικά δε σεβάστηκε, το ίδιο το μέλλον των παιδιών του..
Ανεχόμαστε γονείς που αφού δεν πήραν ποτέ την ευθύνη τους και την πέρασαν γαμάτα μετά τα δικά τους 30, σου λένε σήκω και φύγε τι θα κάνεις εδώ πέρα. Ρε μπιπ ΓΙΑΤΙ το αγαπάω το μπουρδέλο.
Όταν βρεθεί κάποιος που να μπορεί να φέρει την ισορροπία, η αγανάκτηση θα περιοριστεί.
Εναντίον αυτών πρέπει να επαναστατήσουμε. Όλοι, οι μισοί, δε ξέρω. Να συμμαχήσουμε και με όσους ΔΕΝ τους είχε πάρει το ποτάμι τόσα χρόνια και φαντάζαν γραφικοί στα μάτια μας... Με τους παππούδες μας που πολέμησαν για τη λευτεριά των τσογλανιών των παιδιών τους και μόχθησαν σε αυτή τη γη... Το πως, πρέπει να το βρούμε- τώρα που βρήκαμε το πραγματικό γιατί. Πάντως με έργα, όχι με λόγια και μπλα μπλα που μας έχουν φλομώσει. Όλα τα έχουμε- και το πιστεύω. Και το πρώτο είναι να αποκηρύξουμε το απολιτίκ- στην τελική δε μας πήγαινε και το δεύτερο να αποκηρύξουμε τον κακό μας εαυτό- ή ανάποδα.
και αυτό είναι αγανάκτηση...
Σχόλια