Στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο φυσικά, τους λαούς και τις κοινωνίας απασχολεί το μέλλον (τους). Για αυτό οι κοινωνίες αυτο-οργανώνονται και επιθυμούν την πρόοδο, κυνηγώντας ένα καλύτερο μέλλον.
Τι είναι όμως το "μέλλον" που όλοι μιλάνε και προσπαθούν για αυτό;
H wikipedia αναφέρεται στο μέλλον κάπως αόριστα ως την χρονική περίοδο μετά το παρόν. Το συγχέει με την αιωνιότητα, τους φυσικούς νόμους, (τη νομοτέλεια;), τεχνικές πρόβλεψης, πάει ξεφύγαμε.
Σύμφωνα με την ερμηνεία του αρχαίου ελληνικού λεξικού των Liddell και Scott, το μέλλον έχει πέντε κύριες εννοιολογικές χρήσεις: Παραθέτω την αγγλική μετάφραση των χρήσεων αυτών:
I. to be destined or likely to, indicating an estimated certainty or strong probability in the present, past, or future, εδώ ο όρος αναφέρεται σε κάτι με αρκετές πιθανότητες να συμβεί.
II. to be about to, in purely temporal sense, c. fut. inf., εδώ σε χρήση μελλοντικού απαρεμφάτου, πρόκειται να συμβεί.
III. to be always going to do without ever doing: hence, delay, put off, freq. in Trag. με χρήση στις τραγωδίες μία πολύ συχνή χρήση του πρόκειται να κάνω αλλά τελικά να αναβάλλω.
IV. part. μέλλων is used quasi-adjectivally, ὁ μ. χρόνος the future time, εδώ με την έννοια του μελλοντικού χρόνου
V. Pass. μέλλομαι, ὡς μὴ μέλλοιτο τὰ δέοντα that the necessary steps might not be delayed, αυτά που πρέπει να γίνουν και δεν πρέπει να καθυστερούν.
Το μέλλον λοιπόν για τους αρχαίους Έλληνες αντιπροσώπευε αφενός ως έννοια την έννοια του μελλοντικού χρόνου, ή ένα γεγονός που πρόκειται να συμβεί, αλλά αφετέρου σήμαινε αυτά που πρέπει να γίνουν και πρέπει να κάνουμε.
Το πιο σημαντικό όμως είναι στα αρχαία ελληνικά η ύπαρξη της έννοιας του μέλλοντος ως αυτών που πρέπει να κάνουμε, αλλά τελικά αναβάλλουμε (με κύρια χρήση στις τραγωδίες- τραγική ειρωνεία και αυτό;). Μήπως τελικά αυτό είναι το μέλλον του Ανθρώπου σήμερα;
Το Μέλλον του Ανθρώπου θα βρίσκεται πάντοτε στα χέρια του (αλλά αρκεί να το θέλει και να ξέρει τι θέλει να το κάνει..)
Τι είναι όμως το "μέλλον" που όλοι μιλάνε και προσπαθούν για αυτό;
H wikipedia αναφέρεται στο μέλλον κάπως αόριστα ως την χρονική περίοδο μετά το παρόν. Το συγχέει με την αιωνιότητα, τους φυσικούς νόμους, (τη νομοτέλεια;), τεχνικές πρόβλεψης, πάει ξεφύγαμε.
Σύμφωνα με την ερμηνεία του αρχαίου ελληνικού λεξικού των Liddell και Scott, το μέλλον έχει πέντε κύριες εννοιολογικές χρήσεις: Παραθέτω την αγγλική μετάφραση των χρήσεων αυτών:
I. to be destined or likely to, indicating an estimated certainty or strong probability in the present, past, or future, εδώ ο όρος αναφέρεται σε κάτι με αρκετές πιθανότητες να συμβεί.
II. to be about to, in purely temporal sense, c. fut. inf., εδώ σε χρήση μελλοντικού απαρεμφάτου, πρόκειται να συμβεί.
III. to be always going to do without ever doing: hence, delay, put off, freq. in Trag. με χρήση στις τραγωδίες μία πολύ συχνή χρήση του πρόκειται να κάνω αλλά τελικά να αναβάλλω.
IV. part. μέλλων is used quasi-adjectivally, ὁ μ. χρόνος the future time, εδώ με την έννοια του μελλοντικού χρόνου
V. Pass. μέλλομαι, ὡς μὴ μέλλοιτο τὰ δέοντα that the necessary steps might not be delayed, αυτά που πρέπει να γίνουν και δεν πρέπει να καθυστερούν.
Το μέλλον λοιπόν για τους αρχαίους Έλληνες αντιπροσώπευε αφενός ως έννοια την έννοια του μελλοντικού χρόνου, ή ένα γεγονός που πρόκειται να συμβεί, αλλά αφετέρου σήμαινε αυτά που πρέπει να γίνουν και πρέπει να κάνουμε.
Το πιο σημαντικό όμως είναι στα αρχαία ελληνικά η ύπαρξη της έννοιας του μέλλοντος ως αυτών που πρέπει να κάνουμε, αλλά τελικά αναβάλλουμε (με κύρια χρήση στις τραγωδίες- τραγική ειρωνεία και αυτό;). Μήπως τελικά αυτό είναι το μέλλον του Ανθρώπου σήμερα;
Το Μέλλον του Ανθρώπου θα βρίσκεται πάντοτε στα χέρια του (αλλά αρκεί να το θέλει και να ξέρει τι θέλει να το κάνει..)
Σχόλια