400 χρόνια σκλαβιάς ή... ;

Λέμε (και πιστεύουμε) ότι για όλα μας φταίνε "400 χρόνια σκλαβιάς"... Εννοούμε την περίοδο μεταξύ 1453-1821, όπου καταλύθηκε το Βυζάντιο από το Μουράτ Β με την Άλωση της Πόλης έως την επανάσταση των Ελλήνων. Για 400 χρόνια θεωρείται δεδομένο ότι μας καταπίεζαν οι μουσουλμάνοι Τούρκοι και αυτοί φταίνε για όλα τα δεινά και τις συμφορές...

Ισχύει; 

H Πόλη τη βυζαντινή περίοδο

Η πρώτη άλωση της Πόλης έγινε με τη Δ Σταυροφορία, το 1204, όπου στη συνέχεια η Ελλάδα χωρίστηκε σε λατινικά κρατίδια, η λεγόμενη Φραγκοκρατία. Χώρισαν τις περιοχές γεωγραφικά υπό τον έλεγχο οικογενειών και ευγενών Γενοβέζων, Βενετών, Σικελών, Φλωρεντίας και άλλων πόλεων.


Τα κράτη που συνεστάθησαν στη σημερινή ελληνική επικράτεια ήταν τα εξής:

Η λατινική αυτοκρατορία

Η Λατινική Αυτοκρατορία σε Πόλη και Θράκη, το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης, της Αχαίας στην Πελοπόννησο, το Δουκάτο των Αθηνών (που έμεινε στα χέρια τους ως το 1456), το Δουκάτο της Νάξου (ως το 1579), τα Σάλωνα (Άμφισσα, που κατακτήθηκε το 1410), η Εύβοια ή Negroponte στους Βενετούς ως το 1470, η Κεφαλλονιά και η Ζάκυνθος, η Λήμνος, που ανακτήθηκε από τους Βυζαντινούς το 1278, η Ρόδος ως το 1522, και κάποιες Γενοβέζικες κτήσεις σε Θάσο, Σαμοθράκη, η Χίος (μαζί με το λιμάνι της Φώκαιας απέναντι), η Κρήτη από το 1211 ως το 1669, η Κέρκυρα,  η Λευκάδα και διάφορα άλλα σημεία στην Ελλάδα, όπως η Μεθώνη και η Κορώνη. 
Επίσης η Πελοπόννησος είχε επανακτηθεί το 1680 αλλά χάθηκε πάλι το 1715 (από τους Τούρκους). Αυτές οι κτήσεις χρησίμευαν για να συλλέγουν φόρους και να κάνουν εμπόριο ευγενείς, ιππότες- τραπεζίτες και λοιποί χριστιανοί.. Οικογένειες ευγενών από τότε υπάρχουν σήμερα σε Χίο και Σμύρνη οι λεγόμενοι και ως Λεβαντίνοι. 

Το Βυζάντιο όταν έπεσε η Πόλη

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι τα 400 χρόνια "σκλαβιάς" δεν υφίσταται, αφού όταν έπεσε η Πόλη, Βυζάντιο ήταν στην πράξη ο Μυστράς και το Βυζάντιο, η περιοχή γύρω από την Πόλη δηλαδή. Η Ελλάδα διοικούνταν από Λατίνους ευγενείς.


Ποιος τώρα πέρασε το 400 χρόνια σκλαβιάς ως δικαιολογία από τους αλλόπιστους Οθωμανούς στο μυαλό των Ελλήνων είναι ένα καλό ερώτημα και γιατί... Ποιος θα είχε συμφέρον;




Σκλαβιά από μουσουλμάνους ή και από χριστιανούς; 

Να σημειωθεί και το 1204 καταστράφηκε το άγαλμα της Αθηνάς του Φειδία. κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών. Η σκλαβιά των Οθωμανών που τονίζεται από τους Ορθόδοξους έχει τον αντίλογο της από τα έκτροπα των σταυροφόρων που περιγράφονται παρακάτω:

The great historian of the Crusades, Sir Steven Runciman, wrote that the sack of Constantinople is “unparalleled in history”.

“For nine centuries,” he goes on, “the great city had been the capital of Christian civilisation. It was filled with works of art that had survived from ancient Greece and with the masterpieces of its own exquisite craftsmen. The Venetians, wherever they could, seized treasures and carried them off. But the Frenchmen and Flemings were filled with a lust for destruction: They rushed in a howling mob down the streets and through the houses, snatching up everything that glittered and destroying whatever they could not carry, pausing only to murder or to rape, or to break open the wine-cellars. Neither monasteries nor churches nor libraries were spared. In St Sophia itself, drunken soldiers could be seen tearing down the silken hangings and pulling the silver iconostasis to pieces, while sacred books and icons were trampled under foot. While they drank from the altar-vessels, a prostitute sang a ribald French song on the Patriarch’s throne. Nuns were ravished in their convents. Palaces and hovels alike were wrecked. Wounded women and children lay dying in the streets. For three days the ghastly scenes continued until the huge and beautiful city was a shambles. Even after order was restored, citizens were tortured to make them reveal treasures they had hidden.

Συνεπώς ούτε 400 ήταν τα χρόνια, ούτε τουρκικής σκλαβιάς, αφού έχουμε και παραδείγματα συμβίωσης των λαών, αλλά και οικονομικής ανάπτυξης. 

Επίλογος 

Τέλος για την ιστορία, το 1261 που επανακτήθηκε η Πόλη από τους Λατίνους κατακτητές, ήταν χωρίς αντίσταση από τον Αλέξιο Στρατηγόπουλο από την οικογένεια των Κομνηνών στη Νίκαια (Ασία), φιλική σε αυτή των Παλαιολόγων. Την Πόλη το 1453 υπερασπίστηκαν οι βυζαντινοί με τους 700 Γενοβέζους του Ιουστινιάνι από τη Χίο. Ο Κωνσταντίνος είχε ζητήσει και βοήθεια από τη χριστιανική Δύση, και η Δύση δεν ενδιαφέρθηκε, έστω όσο θα έπρεπε (ίσως). Η Πόλη έπεσε με τον τραυματισμό του Ιουστινιάνι, ο οποίος υπέκυψε στα τραύματά του τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Η Νέα Ρώμη πέρασε στην Ιστορία μάλλον λίγο άδοξα τελικά...