Ο 'Ελληνας και το service

H ελληνική έκδοση των υπηρεσιών εστίασης (2011)

Στη σημερινή οικονομία λέμε ότι έχουμε τρεις τομείς:
-τον πρωτογενή (παραγωγή)
-τον δευτερογενή (τυποποίηση, μεταποίηση, εμπόριο) και 
-τον τριτογενή (υπηρεσίες). 


Αλλά τι εννοεί ο Έλληνας ότι αναφέρεται στις υπηρεσίες και τι εννοεί ο ξένος; 
Ο υπηρέτης είναι ο άνθρωπος που υπηρετεί στις δουλειές του σπιτιού, ο εργαζόμενος. Αυτό έκαναν οι δούλοι στην Αρχαία Ελλάδα, τους υπηρέτες στα σπίτια. Η υπηρεσία θεωρείται η εργασία για κάποιον λοιπόν. Οι Έλληνες τι έκαναν; τους ψαράδες, τους καπετάνιους, τους αγρότες, τους βοσκούς, τους τεχνίτες, τους μαστόρους, τους εμπόρους. Δεν το έβλεπαν ως υπηρεσία αυτό, αλλά ως επάγγελμα, ιδιότητα, ή ακόμα και τέχνη. Τα προϊόντα τους ή τα αγαθά τα πουλούσαν μετά στην Αγορά. 


Τί είναι το service που γνωρίζει ο ξένος;  

Service provision is often an economic activity where the buyer does not generally, except by exclusive contract, obtain exclusive ownership of the thing purchased. The benefits of such a service, if priced, are held to be self-evident in the buyer's willingness to pay for it. Public services are those society as a whole pays for through taxes and other means... 

Μάλιστα. Είναι σαφές ότι δε ζούμε πια στην οικονομία που ζούσαν οι πρόγονοι... Τόσο η βιομηχανική όσο και η τεχνολογική επανάσταση έχουν αλλάξει πολλά και φυσικά και τη δομή των αγορών. Σε απλά ελληνικά, ο μέσος Έλληνας ως υπηρεσία έχει στο μυαλό του κάτι άλλο από αυτό που έχουν σίγουρα οι άλλοι λαοί. Δεν αντιμετωπίζει την υπηρεσία ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ λοιπόν και όποτε την ΠΟΥΛΑΕΙ, τη βλέπει εμπορικά. Τι σημαίνει αυτό; Την ξεπουλάει ή πουλάει πολύ ακριβά (αέρα), δώσε τόσα και οκ, πάρτο και φύγε. Εξάλλου ο Έλληνας έμπορος ήταν πάντα. 


Ο τουρισμός ως υπηρεσία
Ο τουρισμός είναι η πιο δύσκολη υπηρεσία, γιατί ο τουρίστας θα αγοράσει ΜΙΑ φορά κάθε χρόνο, θέλει κάποιον έμπιστο και πλέον ειδικά το ταξίδι δεν το αντιμετωπίζει ως περιήγηση, αλλά ως εμπειρία. Και σίγουρα η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει πολλές και διάφορες εμπειρίες, αλλά πρέπει να γίνει πρώτα σωστό προϊόν για να βρει τον πελάτη. 


Στην Ελλάδα νομίζουμε λοιπόν ότι έχουμε λοιπόν τουρισμό. Θα διαφωνήσω: στην Ελλάδα έχουμε ξενοδοχεία, ή υπηρεσίες φιλοξενίας, και δεν έχουμε τουρισμό και υπηρεσίες. Θέλετε απόδειξη; 
Αν πας να φας στο μέσο εστιατόριο- ταβέρνα στην Ελλάδα (υπηρεσίες εστίασης) δε θα σε σερβίρουν, αλλά θα παρατηρήσεις αυτό: τα μαχαιροπίρουνα (αυτό με τα ποτήρια εδώ το είδα) μέσα στην ψωμιέρα ή σε πιάτο. 

Δηλαδή: εγώ ως πελάτης πάω να φάω κάπου και δε με σερβίρουν, μου λένε σερβιρίσου μόνος σου. Προσοχή: δεν υπάρχει επιχείρημα του τύπου "να πας να φας αλλού πιο ακριβά να σε σερβίρουν". Όχι. Πάω να φάω έξω, κάθομαι, δεν το παίρνω στο χέρι, και δικαιούμαι να με σερβίρουν. 

Ή

Αν δε θες φίλε ταβερνιάρη να με σερβίρεις, δε γουστάρεις το γαλλικό τρόπο, μην τα φέρνεις καθόλου και άσε με να φάω με τα χέρια, εξάλλου το κρέας και η γυναίκα θέλουνε χέρι λένε (οι άλλοι, όχι εγώ). Και εμείς είμαστε Έλληνες και γουστάρουμε στην τελική και αυτό είναι το προϊόν - υπηρεσία μας και όποιος θέλει ας αγοράσει. 

Τα σχόλια που μπορεί να κάνει κανείς είναι πολλά, θα μείνω στις εικόνες, και τα συμπεράσματα δικά σας :)  που να μιλήσουμε μετά για Loyalty, επαναληψιμότητα, διαχείριση... 

και αφήστε τι σκέφτομαι εγώ και εσείς, σκεφτείτε τον τουρίστα!