Έπειτα από ένα χρόνο και κάτι επαφών με τη γείτονα και έχοντας συμμετάσχει στο σχεδιασμό και την υλοποίηση 2 συνεδρίων και συμμετέχων σε εθνικό τουριστικό workshop των γειτόνων, λέω να μοιραστώ με αυτό το ποστ την έως τώρα εμπειρία μου για όποιον ενδιαφέρεται να προσπαθήσει κάτι με τους γείτονες, προσπαθώντας απλά να αποτυπώσω ότι έχω στο μυαλό μου και μόνο. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1. Η Τουρκία είναι μία εξίσου κλειστή αγορά, όπως και η Ελληνική (ήταν) και σύντομα θα περάσει στην κατηγορία των ανεπτυγμένων χωρών του ΟΗΕ.
2. Το νομικό σύστημα ίδρυσης εταιρείας στην Τουρκία είναι παρόμοιο με το ελληνικό- χρονοβόρο και γραφειοκρατικό. Αλλά έχει υπηρεσίες να υποστηρίζουν την ίδρυση επιχειρήσεων και την προσέλκυση επενδύσεων που δουλεύουν.
3. Η Τουρκία διαθέτει πολλά και φτηνά εργατικά χέρια και υλοποιεί κάθε (κατασκευαστικό κυρίως) πρότζεκτ γρήγορα, όπως και ότι έχει σχέση με χειρωνακτική εργασία, για αυτό και θεωρώ ότι δεν αποτελεί φούσκα. Επίσης υπάρχουν άπειρες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ειδικά εστίασης, και έτσι η αγορά κινείται.
4. Το τουρκικό κράτος παίζει έναν κεντρικό συντονιστικό ρόλο, αυτόν που ένα σοβαρό κράτος πρέπει. Υπάρχει μακροχρόνιος κεντρικός σχεδιασμός που δημιουργείται από πολλούς συμμετέχοντες και η υλοποίηση γίνεται από κάθε φορέα ξεχωριστά. Στη διοίκηση και στις επιχειρήσεις ηγούνται άνθρωποι με διδακτορικά...
4. Η τουρκική γλώσσα είναι βασικό εργαλείο για να σε εμπιστευτούν εάν είσαι ξένος.
5. Οι Τούρκοι γνωρίζουν τα αδύνατα και τα αδύνατα τους σημεία. Αν έχεις κάτι που τους λείπει, θα το αγοράσουν.
6. Υπάρχει διαφορετική νοοτροπία μεταξύ των 3 μεγαλύτερων πόλεων Άγκυρας, Κωνσταντινούπολης και Σμύρνης.
Η Άγκυρα είναι το κρατικό κέντρο που σχεδιάζονται τα πάντα, μία πόλη 7 εκ. κατοίκων που αναπτύσσεται μετά την Πόλη μεν, αλλά σε υποστήριξη κυρίως από το κράτος. Οι Έλληνες που μένουν εκεί είναι περίπου 60, του προξενείου.
Η Πόλη είναι μία διεθνής πρωτεύουσα, προσωπικά τη λέω η ΝΥ της Ανατολής. Έχει δύο τεράστια αεροδρόμια, 17 εκ. κατοίκους και έχει γίνει ιδιαίτερα ακριβή. Είναι το εμπορικό κέντρο της Τουρκίας και στοχεύει στους Business travellers. Περίπου 700 τα ξενοδοχεία της (η Αθήνα έχει 250) έχουν υψηλή πληρότητα και την επισκέπτονται άνθρωποι από όλο τον κόσμο (Ιαπωνία, Αυστραλία). Οι αφίξεις της Τουρκίας συνολικά το 2011 ήταν 30 εκ. Στην Πόλη υπάρχουν ελάχιστες χιλιάδες Έλληνες, οι αποκαλούμενοι Ρωμιοί.
Η Σμύρνη είναι η πιο προοδευτική πόλη, λόγω και της εξωστρέφειας που είχε από τους Έλληνες που υπήρχαν εκεί αλλά και τους Φραγκολεβαντίνους. Μεγάλο λιμάνι και επιμελητήριο με 30.000 επιχειρήσεις (αν θυμάμαι καλά). Οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί και δεν υποστηρίζουν τόσο τον Ερντογάν όπως οι άλλες δύο πόλεις. Έλληνες λίγοι.
7. Οι Τούρκοι λατρεύουν τα ελληνικά νησιά (κυρίως Μυτιλήνη, Χίο, Σύρο), από του χρόνου λύνεται και το πρόβλημα της βίζας και θα μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα σε συγκεκριμένα νησιά. Σίγουρα το ενδιαφέρον υπάρχει και για άλλες πόλεις όπως τα Γιάννενα και το Ρέθυμνο.
8. Οι Τούρκοι θέλουν να κάνουν πράγματα με εμάς, εμείς δε θέλουμε. Ξέρουν την αξία της Ελλάδας και προσπαθούν να κάνουν δουλειές με Έλληνες. Θα σου πουν ότι είχαμε κάνει μία επαφή εκεί αλλά δεν, κυρίως σε Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική, Καβάλα. Εάν σε εμπιστευτούν, μπορείς να κάνεις δουλειά μαζί τους, μιας που υπάρχει κοινό πολιτιστικό παρελθόν. Μας λένε (τους Έλληνες) komsu (γείτονα) και γνωρίζοντας βασικά τουρκικά είναι πολύ φιλικοί (όπως οι Άραβες). Αν ειδικά είσαι από τη Θεσσαλονίκη (που γεννήθηκε ο Κεμάλ) σε λάτρεψαν. Με έχουν ρωτήσει αν έχω πάει στο σπίτι του Κεμάλ, είναι σαν τη Μέκκα για τους Άραβες για αυτός η Θεσσαλονίκη. Σίγουρα οι Τούρκοι μας αντιμετωπίζουν ως τον εχθρό από τον οποίο απελευθερώθηκαν από τον πόλεμο 1919-1922, άρα εμείς έχουμε και το κόμπλεξ του ηττημένου. Σίγουρα αυτό δεν είναι εμπόδιο για σχέσεις, αλλά ένα δεδομένο. (Να σημειωθεί εδώ κάτι που επίσης αγνοούμε, αν δεν υπήρχε ο Κεμάλ, η Τουρκία θα ήταν κάτι σε... Πακιστάν; Αν και με τα δικά μας τα χάλια τώρα μη λέμε και πολλά...)
9. Οι μεταφορές των γειτόνων είναι πολύ καλύτερες από τις δικές μας... και όχι μόνο. Εκτός από την Turkish, τα ΚΤΕΛ και τα τραίνα τους είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο, προσφέροντας τρόλευ με νερό και καφέ όπως εμείς στα αεροπλάνα. Σε τομείς που μπορούν να γίνουν κάτι είναι πρώτα ο τουρισμός, αφού τα πρακτορεία των δύο χωρών πρακτικά δε συνεργάζονται, ύστερα σε τεχνολογικό επίπεδο (οι Τούρκοι developers δεν είναι ιδιαίτερα συνεπείς), σε θέματα πολιτισμού (λατρεύουν τον ελληνικό πολιτισμό), γλώσσας και εκπαίδευσης (οι πιο μορφωμένοι Τούρκοι θέλουν να μάθουν ελληνικά). Υπηρεσίες ασφαλείας ακόμα, αφού υπάρχουν περισσότερο Security από ότι εδώ. Η Turkish Airlines αυτή τη στιγμή είναι από τις μεγαλύτερες αεροπορικές παγκοσμίως, αφού πετάει σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο CEO της με PhD...
10. Το σίγουρο είναι ότι οι Τούρκοι είναι αρκετά περισσότερο οργανωμένοι από εμάς, έχουν αποδείξει ότι υλοποιούν πράγματα και δεν είναι στα λόγια, είναι πολύ περισσότεροι, μας σέβονται σε βαθμό που δεν το κάνουν οι οι δυτικοί, είναι πραγματικά εθνικιστές, κεμαλιστές κυρίως, όχι σαν εμάς που απλά το λέμε, και αν μη τι άλλο, το μέγεθος μετράει. Φυσικά και διαθέτουν επεκτατικές βλέψεις σε Αιγαίο και Θράκη (πάντα έχουν), αλλά αυτά πρέπει πρώτα να τα προσέχουμε εμείς και να σκεφτόμαστε πραγματικά διπλωματικά και έξυπνα. Το Αιγαίο αν ήταν ενωμένο οικονομικά θα έφερνε περισσότερο χρήματα και στις δύο πλευρές του... και σίγουρα η Ελλάδα είναι το ελάχιστο εξωτερικό της πρόβλημα, ενώ για εμάς η Τουρκία το μεγαλύτερο.
ΥΓ. Πρακτικά οι Τούρκοι πετύχαν, όπου εμείς αποτύχαμε- παταγωδώς- αφού 10 χρόνια πριν έκανε όλες τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε, όταν ήρθε το ΔΝΤ. Εμείς... mafiocracy και Northern Africa.
1. Η Τουρκία είναι μία εξίσου κλειστή αγορά, όπως και η Ελληνική (ήταν) και σύντομα θα περάσει στην κατηγορία των ανεπτυγμένων χωρών του ΟΗΕ.
2. Το νομικό σύστημα ίδρυσης εταιρείας στην Τουρκία είναι παρόμοιο με το ελληνικό- χρονοβόρο και γραφειοκρατικό. Αλλά έχει υπηρεσίες να υποστηρίζουν την ίδρυση επιχειρήσεων και την προσέλκυση επενδύσεων που δουλεύουν.
3. Η Τουρκία διαθέτει πολλά και φτηνά εργατικά χέρια και υλοποιεί κάθε (κατασκευαστικό κυρίως) πρότζεκτ γρήγορα, όπως και ότι έχει σχέση με χειρωνακτική εργασία, για αυτό και θεωρώ ότι δεν αποτελεί φούσκα. Επίσης υπάρχουν άπειρες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ειδικά εστίασης, και έτσι η αγορά κινείται.
4. Το τουρκικό κράτος παίζει έναν κεντρικό συντονιστικό ρόλο, αυτόν που ένα σοβαρό κράτος πρέπει. Υπάρχει μακροχρόνιος κεντρικός σχεδιασμός που δημιουργείται από πολλούς συμμετέχοντες και η υλοποίηση γίνεται από κάθε φορέα ξεχωριστά. Στη διοίκηση και στις επιχειρήσεις ηγούνται άνθρωποι με διδακτορικά...
4. Η τουρκική γλώσσα είναι βασικό εργαλείο για να σε εμπιστευτούν εάν είσαι ξένος.
5. Οι Τούρκοι γνωρίζουν τα αδύνατα και τα αδύνατα τους σημεία. Αν έχεις κάτι που τους λείπει, θα το αγοράσουν.
6. Υπάρχει διαφορετική νοοτροπία μεταξύ των 3 μεγαλύτερων πόλεων Άγκυρας, Κωνσταντινούπολης και Σμύρνης.
Η Άγκυρα είναι το κρατικό κέντρο που σχεδιάζονται τα πάντα, μία πόλη 7 εκ. κατοίκων που αναπτύσσεται μετά την Πόλη μεν, αλλά σε υποστήριξη κυρίως από το κράτος. Οι Έλληνες που μένουν εκεί είναι περίπου 60, του προξενείου.
 |
| Mall στην Άγκυρα |
Η Σμύρνη είναι η πιο προοδευτική πόλη, λόγω και της εξωστρέφειας που είχε από τους Έλληνες που υπήρχαν εκεί αλλά και τους Φραγκολεβαντίνους. Μεγάλο λιμάνι και επιμελητήριο με 30.000 επιχειρήσεις (αν θυμάμαι καλά). Οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί και δεν υποστηρίζουν τόσο τον Ερντογάν όπως οι άλλες δύο πόλεις. Έλληνες λίγοι.
7. Οι Τούρκοι λατρεύουν τα ελληνικά νησιά (κυρίως Μυτιλήνη, Χίο, Σύρο), από του χρόνου λύνεται και το πρόβλημα της βίζας και θα μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα σε συγκεκριμένα νησιά. Σίγουρα το ενδιαφέρον υπάρχει και για άλλες πόλεις όπως τα Γιάννενα και το Ρέθυμνο.
8. Οι Τούρκοι θέλουν να κάνουν πράγματα με εμάς, εμείς δε θέλουμε. Ξέρουν την αξία της Ελλάδας και προσπαθούν να κάνουν δουλειές με Έλληνες. Θα σου πουν ότι είχαμε κάνει μία επαφή εκεί αλλά δεν, κυρίως σε Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική, Καβάλα. Εάν σε εμπιστευτούν, μπορείς να κάνεις δουλειά μαζί τους, μιας που υπάρχει κοινό πολιτιστικό παρελθόν. Μας λένε (τους Έλληνες) komsu (γείτονα) και γνωρίζοντας βασικά τουρκικά είναι πολύ φιλικοί (όπως οι Άραβες). Αν ειδικά είσαι από τη Θεσσαλονίκη (που γεννήθηκε ο Κεμάλ) σε λάτρεψαν. Με έχουν ρωτήσει αν έχω πάει στο σπίτι του Κεμάλ, είναι σαν τη Μέκκα για τους Άραβες για αυτός η Θεσσαλονίκη. Σίγουρα οι Τούρκοι μας αντιμετωπίζουν ως τον εχθρό από τον οποίο απελευθερώθηκαν από τον πόλεμο 1919-1922, άρα εμείς έχουμε και το κόμπλεξ του ηττημένου. Σίγουρα αυτό δεν είναι εμπόδιο για σχέσεις, αλλά ένα δεδομένο. (Να σημειωθεί εδώ κάτι που επίσης αγνοούμε, αν δεν υπήρχε ο Κεμάλ, η Τουρκία θα ήταν κάτι σε... Πακιστάν; Αν και με τα δικά μας τα χάλια τώρα μη λέμε και πολλά...)
9. Οι μεταφορές των γειτόνων είναι πολύ καλύτερες από τις δικές μας... και όχι μόνο. Εκτός από την Turkish, τα ΚΤΕΛ και τα τραίνα τους είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο, προσφέροντας τρόλευ με νερό και καφέ όπως εμείς στα αεροπλάνα. Σε τομείς που μπορούν να γίνουν κάτι είναι πρώτα ο τουρισμός, αφού τα πρακτορεία των δύο χωρών πρακτικά δε συνεργάζονται, ύστερα σε τεχνολογικό επίπεδο (οι Τούρκοι developers δεν είναι ιδιαίτερα συνεπείς), σε θέματα πολιτισμού (λατρεύουν τον ελληνικό πολιτισμό), γλώσσας και εκπαίδευσης (οι πιο μορφωμένοι Τούρκοι θέλουν να μάθουν ελληνικά). Υπηρεσίες ασφαλείας ακόμα, αφού υπάρχουν περισσότερο Security από ότι εδώ. Η Turkish Airlines αυτή τη στιγμή είναι από τις μεγαλύτερες αεροπορικές παγκοσμίως, αφού πετάει σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο CEO της με PhD...
10. Το σίγουρο είναι ότι οι Τούρκοι είναι αρκετά περισσότερο οργανωμένοι από εμάς, έχουν αποδείξει ότι υλοποιούν πράγματα και δεν είναι στα λόγια, είναι πολύ περισσότεροι, μας σέβονται σε βαθμό που δεν το κάνουν οι οι δυτικοί, είναι πραγματικά εθνικιστές, κεμαλιστές κυρίως, όχι σαν εμάς που απλά το λέμε, και αν μη τι άλλο, το μέγεθος μετράει. Φυσικά και διαθέτουν επεκτατικές βλέψεις σε Αιγαίο και Θράκη (πάντα έχουν), αλλά αυτά πρέπει πρώτα να τα προσέχουμε εμείς και να σκεφτόμαστε πραγματικά διπλωματικά και έξυπνα. Το Αιγαίο αν ήταν ενωμένο οικονομικά θα έφερνε περισσότερο χρήματα και στις δύο πλευρές του... και σίγουρα η Ελλάδα είναι το ελάχιστο εξωτερικό της πρόβλημα, ενώ για εμάς η Τουρκία το μεγαλύτερο.
ΥΓ. Πρακτικά οι Τούρκοι πετύχαν, όπου εμείς αποτύχαμε- παταγωδώς- αφού 10 χρόνια πριν έκανε όλες τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε, όταν ήρθε το ΔΝΤ. Εμείς... mafiocracy και Northern Africa.
Σχόλια