Καλή χρονιά.
O Χρόνος. Χτες ήταν η πρώτη μέρα του 2013, σύμφωνα με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο πάντα. Σύμφωνα με το Ημερολόγιο των Μάγιας, ήταν 10 μέρες μετά το τέλος του Τέταρτου Κύκλου του ημερολογίου τους (21/12/2012), ο επόμενος κύκλος ολοκληρώνεται στις 13 Οκτώβρη 4772. Έχουμε καιρό λοιπόν.
Το Τέλος. Τέλος εκτός από τέλος (πάει, αυτό ήταν δηλαδή), σημαίνει και σκοπός. Δηλαδή ο σκοπός που ολοκληρώνεται.
Η Κρίση. Στην γεωγραφική περιοχή που έχουμε να συμφωνήσει ότι ορίζουμε ως Ελλάδα, έχουμε από το 2008 (?) την Κρίση. Sorry την Economic Crisis, ή Greek Crisis. 4 χρονάκια ή καλύτερα 4 έτη. Είναι φανερό ότι η Κρίση τέλειωσε. Τα διεθνή media που τη δημιούργησαν πάνω στην εθνική (μας) απαξίωση, σταμάτησαν να μιλάνε για μας, αφού υπογράψαμε τα μνημόνια που έπρεπε, δεν αποφασίζουμε πια το μέλλον της χώρας μας, το έχουμε δεχτεί αφού δε διαμαρτυρόμαστε κτλ κτλ. Όμως ΔΕΝ είναι αυτό το θέμα μου.
Σε μία κουβέντα χτες λοιπόν (βλέπε πρώτη παράγραφο) ένας φίλος που τον έκανα φολλοου αλλά χτες τον είδα πρώτη φορά τυχαία σε πρωτοχρονιάτικη γιορτή είπε το εξής σε κουβέντα για τη σημερινή κρίση:
"δε μπορείς με τίποτα να πείσεις κάποιον ο οποίος πιστεύει ότι ο χ/ψ θα μας σώσει, ότι δεν ισχύει αυτό"
και συμφώνησα αμέσως με το αυτονόητο, καθώς ως πιστός της λογικής δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι κάποιος αν ακούει ΛΟΓΙΚΑ επιχειρήματα, δε θα αλλάξει την άποψη του (τουλάχιστον εμένα όταν με ισοπεδώνουν με επιχειρήματα χαίρομαι). Συνεπώς αν κάποιος ΔΕΝ μπορεί να αφήσει τη λογική να τον επηρεάσει (να θυμίσω ότι για αυτό όλος ο κόσμος σέβεται το Σωκράτη μέσα από το έργο του Πλάτωνα), δε ξέρει και να κρίνει.
Να κρίνει. Μήπως αυτή είναι η πραγματική Κρίση που πάσχει και είναι και Γκρικ, και όχι η οικονομική;
Επειδή μου άρεσε πάντα η ολιστική άποψη για τα πράγματα, και δη το 4 (που ορκιζόταν και ο Πυθαγόρας) νομίζω ότι η Γκρικ Κραίσις που λένε οι δυτικοί, έχει 4 πλευρές που θα έπρεπε να ασχοληθεί ο καθένας από μας για να μας κάνει κάτι καλό στο τέλος.
1) Η Κρίση αξιών. Το λέμε και καιρό πια ότι αφού το Lifestyle του Έλληνα έχει αλλάξει, η κρίση είναι στις αξίες μας, στον (αυτο)σεβασμό, στην (αυτο)εκτίμηση, και σε κάθε τι που έχει σχέση με τον τρόπο ζωής των παππούδων μας και όχι των πατεράδων μας και έπειτα.
2) Η Κρίση ως σκέψη, γνωστή και ως Κριτική σκέψη. Η περίπτωση που ανέφερα είναι ακριβώς αυτό το παράδειγμα που ανέφερα. Δε γίνεται να σκέφτεσαι σαν στουρνάρι (σόρρυ για την έκφραση) την εποχή που ΟΛΑ είναι ΤΩΡΑ, με την έννοια t=0. Έχουμε καταφέρει ως ανθρωπότητα να κουβαλάμε το χρόνο μαζί μας, δηλαδή που ζεις;
3) Η οικονομική κρίση στο χρόνο. Η οικονομική Κρίση (το ότι καταρρέει η εθνική οικονομία νομίζω ότι είναι ως απώλεια του 1+2). Αυτό που έγινε είναι ότι διαγράψαμε συλλογικά και κοινωνικά τη μνήμη της φτώχειας που έζησαν οι πατεράδες μας ΠΡΙΝ και πίσω και νομίζαμε ότι όλα είναι εύκολα και δεν είδαμε μελλοντικά (προβλέψαμε) αυτό που έρχονταν τρέχοντας, τις "αγορές". Φυσικά μία συλλογική πρόβλεψη υποτίθεται την κάνουν αυτούς που ορίζουμε ως "πολιτικούς". Τα "τοξικά" ομόλογα, τι υπογράψαμε για να μπούμε σε ένα ενιαίο νόμισμα, τα CDS που κάποιοι τζογάρουν με κρατικές μετοχές, κοινώς ως πολίτες δεν είχαμε ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ αυτόν τον κίνδυνο της υπερέκθεσης της κρατικής περιουσίας στο ΧΡΟΝΟ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΠΩΛΗΣΗΣ την εποχή του ίντερνετ = τώρα. Για να μιλάς με όρους startup, πρέπει να μπορείς και να κινείσαι και με όρους startup.
4) Η κρίση ως Πίστη- εμπιστοσύνη σε εμάς και στους άλλους. Όταν κρίνεις κάτι εκφράζεις την προσωπική σου άποψη για κάτι. Όταν όμως κρίνεις κάποιον άλλον (δικαιοσύνη) πρέπει να γίνεσαι όσο περισσότερο δίκαιος, δηλαδή να μπορείς να κρίνεις χωρίς υποκειμενικά στοιχεία. Θα έκρινα ότι αυτό είναι κάτι που διδάσκεται στις κοινωνίες. Το πιο βασικό θα έκρινα επίσης είναι να έχεις εμπιστοσύνη σε σένα και μετά στους άλλους. Αυτό είναι το τελευταίο τμήμα της Κρίσης, καθώς στην ελληνική κοινωνία ΔΕΝ υπάρχει και πολύ εμπιστοσύνη, και έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών ως αγορά και φτάνουμε στην Greek Crisis με φοροδιαφυγή (το χρόνο 2011) 50 δις, ΑΕΠ 200 δις και Χρέος 350 = δε βγαίνουμε ούτε ατομικά, ούτε συλλογικά.
Τέλος λοιπόν, για να λύσεις όταν μπορείς ή όταν θες ένα πρόβλημα, οφείλεις ΠΡΙΝ να καταλάβεις όλες τις πλευρές του, και μετά πας να το λύσεις. Στο ΠΡΙΝ, όποιος νομίζει ότι τις ξέρει όλες, σίγουρα κάνει λάθος, γιατί πολύ απλά δεν έχει το χρόνο πια να τις σκεφτεί. Εγώ νομίζω ότι το 2013 ήρθε ο καιρός (με την αριστοτελική έννοια) για να καταλάβουμε το πρόβλημα και να έρθει το τέλος του. Και φυσικά όπως είπε και ο πιτσιρίκος, η χρονιά αλλάζει, όχι οι άνθρωποι. Εύχομαι να διαψευστεί. Παράλληλα επίσης ο Χρόνος θα συνεχίσει να υπάρχει, αλλά οι Μάγιας δεν υπάρχουν πια. The end is the beginning is the end που λένε και οι Metallica.
Σχόλια